Laat ik eerst beginnen met te zeggen dat ik geen schrijver ben. Ik ben zover van een schrijver verwijderd als van licht tot diepste duisternis, om met de echte schrijver Slauerhoff te spreken. Ik schrijf en dat is wat anders dan schrijver zijn. Dat er ooit iemand voldoende in geïnteresseerd zou zijn wat ik te melden heb is ijdele hoop. En dan ben ik toch weer ijdel genoeg om gelezen te willen worden, dit blog was er niet geweest als ik dat niet was.
Mijn boek gaat over BDSM, een sub genre van sex dat vanaf mijn jongste jaren al in mij zit. Je moet daarom volwassen genoeg zijn om het boek te lezen. Ik heb geen enkele illusie dat jongeren onder de 18 zich dan ook maar iets aantrekken van "content warnings" of goedbedoelde adviezen van wannabe schrijvers zoals ik. Toch even serieus van man tegen man: Dit is heavy stuff, man. Weet waaraan je begint, en als je twijfelt of dit iets voor jou is wacht dan gewoon een paar jaar ermee. Later kun je altijd nog alles lezen en zien wat je wilt. Je moet een beetje kunnen begrijpen hoe sex werkt voordat je aan zoiets als dit gaat beginnen. De ellende van kennis is dat je later niet kunt ont-weten. Je kunt niet doen alsof je het niet hebt gelezen want ergens blijft het in je brein hangen. Dus mijn goedbedoelde advies is, als je nog te jong bent, wacht gewoon nog ff. No shame in waiting, man.
Ter zake.
Schrijvers delen zichzelf graag in als het gaat om schrijven in fictie tussen Plotters en Pantsers. Plotters zijn degenen die goed nadenken over wat ze willen schrijven maar vooral over hoe ze willen schrijven. Er zijn allemaal geweldige hulpmiddelen om je verhaal een goede structuur te geven en plotters maken eerst het raamwerk waar zij het boek aan gaan hangen. Een van de meest gebruikte formats daarbij is de five point story structure. Daarin wordt tot in detail uitgewerkt hoe het boek een logische arc (boog) maakt die je als lezer meeneemt in de ontwikkeling die de hoofdpersoon in het boek meemaakt en dus de reden is waarom je blijft lezen, in plaats van het boek neer te leggen. Elke schrijver is verschillend dus elke schrijver bereidt zijn idee wat ooit een boek moet worden weer anders voor. Sommigen zullen alles tot in het kleinste detail voorbereiden en dan pas beginnen met schrijven, anderen werken alleen uit wat voor hen belangrijk is en doen de rest werkende weg. Weer anderen beperken zich tot het geraamte van de structuur.
Mijn eerste pogingen tot het schrijven waren pathetisch. Ik ben zelfs nog even zo arrogant geweest dat ik dacht dat ik in het Engels kon schrijven, omdat ik al een jaar of dertig bijna uitsluitend Engelse boeken lees. Beetje jammer dat ik er zo lang over heb gedaan om er achter te komen dat de taal, de uitdrukkingen die je in je moerstaal gebruikt, verloren gaan als je in een andere taal schrijft. Enfin, een beetje jammer ook dat bijna niemand in de wereld Nederlands kan lezen. Daar gaat alweer een wens om gelezen te worden in rook op.
Ik heb dus een geweldige template gedownload in mijn Scrivener programma, een programma ontwikkeld door schrijvers en zij die dat ooit hopen te worden. Die template is volledig ingericht op de five point story structure. Na het bekijken van tientallen, misschien wel honderd of meer video's van Abbie Emmons die tot in detail heel goed op YouTube uitlegt waarom je deze structuur zou moeten gebruiken als je een boek gaat schrijven. Sindsdien gebruik ik dus die template, een format dat heel mooi en uitgebreid ondersteuning biedt bij het schrijven in de five point story structure.
Mijn laatste poging om iets te schrijven dateert uit 2019. Ik maakte in de template een mooi begin van mijn boek. De basis had ik ervan gelegd door in 2018 aan Nanowrimo mee te doen. Nanowrimo is onder amateur schrijvers een dingetje. Dit acroniem staat voor National Novel Writing Month. Een maand lang in november proberen mensen over de hele wereld een boek te schrijven in een maand van minimaal 50.000 woorden. Als je maar wat aanklooit red je dat nooit binnen een maand, maar als je er echt voor gaat zitten is het te doen, dat bewijzen duizenden schrijvers elk jaar. Zoals gezegd schreef ik in november 2018 mijn "boek" en wilde dat verder uitbouwen in 2019. En dat boek stierf in schoonheid want echt veel verder ben ik er nooit mee gekomen.
In juli kreeg ik opeens een idee dat ik wilde gaan uitwerken. Ik maakte een map "Random Story Scenes" aan in een leeg Scrivener five point story template aan omdat ik voornamelijk mijn idee ergens wilde vastleggen om later via het raamwerk dat ik had geleerd verder uit te bouwen en uit te werken. Ik had geen flauw idee waar dit verhaal heen zou gaan, laat staan hoe het zou moeten eindigen. Ik had geen idee welke transformatie mijn hoofdpersoon zou ondergaan. Ik had zelfs geen idee hoe het volgende scene zou moeten beginnen (Scrivener werkt met scenes in plaats van hoofdstukken - veel handiger ivm knippen en plakken). Tot mijn stomme verbazing volgde uit de eerste scene automatisch de tweede, en daarna was de derde scene een logisch vervolg erop. Binnen 6 dagen had ik mijn eerste 50000 woorden op papier staan, nou ja, in Scrivener dan natuurlijk. En nu staat mijn woordteller op 115.736 en ben ik op de epiloog schrijven na klaar. Ik die zo neerkeek op pantsers, die maar in het wilde weg begonnen te schrijven zonder enige vorm van structuur had nu zelf een afgerond geheel geschreven waarin ik zelfs de "arc", de boog die de protagonist ondergaat tijdens zijn karakterverandering, verwerkt in mijn boek.... In 16 dagen heb ik mijn "first draft" geschreven van 331 pagina's paperback en ik ben er erg tevreden mee! Misschien stiekem wel een beetje trots op? Hence, deze blogpost.
Na de "first draft" van een boek volgt de "second draft". Als het boek een beetje heeft kunnen rijpen als ware het 'Old Amsterdam kaas', dan gaat de amateur schrijver nog eens er scene voor scene door. Ik zie ook wel dat ik door het hele boek heen sommige zaken uitgebreider moet beschrijven omdat het anders in de rest van het boek totaal onlogisch wordt. Ook moet in het begin wat eruit worden gehaald omdat de focus anders verkeerd komt te liggen. Sommige karakters moeten verder worden uitgewerkt, hints moeten door het boek heen worden aangebracht zodat de latere ontwikkelingen ook weer een logisch gevolg zijn van de hints die je als lezer al hebt gekregen. Ik moet nog een heleboel research doen zodat details over de omgeving waarin het plaatsvindt een plekje kunnen krijgen. Misschien gaan nog hele scenes er volledig uit worden geschrapt, of erger nog, hele verhaallijnen omgebouwd worden. Kortom het echte werk gaat nu beginnen en is voor mij de test of ik maar wat aanklooi of mijzelf echt een amateur schrijver mag noemen.
Vooralsnog vier ik het heugelijke feit dat de first draft "af" is. Ik wil graag stapje voor stapje documenteren wat ik nu ga doen. Blijf bij me voor de volgende stap: de second draft.
